ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ

          (…είμαστε φτιαγμένοι από τα υλικά που είναι φτιαγμένα τα όνειρα…)

                                                                            Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

Πολλοί άνθρωποι μπαίνουν στην θεραπεία, με την ανησυχητική σκέψη ότι είναι μοναδικοί στη δυστυχία τους, ότι μόνο εκείνοι έχουν σκέψεις, παρορμήσεις και φαντασιώσεις που είναι τρομακτικές οι απαράδεκτες. Είναι βέβαια γεγονός πως οι περισσότεροι απ αυτούς έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με σοβαρές αγχογόνες καταστάσεις και κατακλύζονται κατα καιρούς από τρομακτικό υλικό, το οποίο διαρρέει από το ασυνείδητο τους. Σε κάποιο βαθμό αυτό ισχύει για όλους μας. Πολλοί θεραπευόμενοι όμως έχουν μια αυξημένη αίσθηση  μοναδικότητας λόγω 

της ακραίας τους κοινωνικής απομόνωσης. 

Στην καθημερινή τους ζωή ούτε μαθαίνουν ότι κι άλλοι άνθρωποι  έχουν ανάλογες εμπειρίες και συναισθήματα, ούτε τους δίνεται η ευκαιρία να εμπιστευτούν τα προβλήματα τους στους άλλους ώστε εκείνοι με τη σειρά τους να τους αποδεχτούν και να τους επικυρώσουν.

Στα πρώιμα στάδια της θεραπευτικής διαδικασίας μέσα στην ομάδα, η διάψευση των αισθημάτων μοναδικότητας του θεραπευόμενου αποτελεί μια μεγάλη πηγή ανακούφισης. Ακούγοντας και τους άλλους να αποκαλύπτουν παρόμοιες ανησυχίες με τις δικές τους, αισθάνονται να έχουν μεγαλύτερη  επαφή με τον κόσμο, περιγράφοντας την διαδικασία σαν ένα “καλωσόρισμα στο ανθρώπινο γένος”