Θύμιος Κούκιος
Ψυχοδυναμικός ψυχοθεραπευτής
7 Νοεμβρίου 2021
Μα να κάνω Ψυχοθεραπεία?
Και βέβαια να κάνεις. Να κάνεις, να κάνουμε, να ξεκινήσουμε.
Όχι γιατί είμαστε τρελοί.
Όχι γιατί είμαστε άρρωστοι.
Όχι γιατί έχουμε κάποιο πρόβλημα.
Να ξεκινήσουμε για να μάθουμε.
Να μάθουμε τον εαυτό μας. Να μάθουμε τη ζωή. Να μάθουμε τι μας συμβαίνει, τι κάνουμε, πως υπάρχουμε.
Κι όλα αυτά επειδή δεν τα ξέρουμε. Όχι επειδή ήξεραν κάποιοι και δεν μας τα έμαθαν. Επειδή κι αυτοί δεν ήξεραν και λειτουργούσαν όπως είχαν μάθει.
Να μάθουμε ότι μπορούμε να χαρούμε, να απολαύσουμε, να μην αισθανόμαστε ενοχές και που αναπνέουμε.
Να μάθουμε να σχετιζόμαστε με τον σύντροφο μας, τον φίλο μας τους γονείς μας εκ νέου. Ελεύθεροι και αυτόνομοι. Χωρίς την ανάγκη εξάρτησης, χωρίς τον φόβο του αποχωρισμού, χωρίς το άγχος της εγκατάλειψης..
Να μάθουμε να μην θυμώνουμε όταν μας κρίνουν, όταν μας ματαιώνουν.
Να μάθουμε ότι κανείς δεν φταίει κι ότι όλα σε κάποιον βαθμό είναι για τον κάθε έναν από μας, απολύτως δικαιολογημένα.
Και ναι, μπορεί όλα αυτά να έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν αλλά εμείς ζούμε το παρών. Και στο παρών καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τις όποιες δυσκολίες.
Μπορεί ακόμα να διαβάζεις και να σκέφτεσαι,… ‘’έλα μωρέ τα ξέρω αυτά”… και σ ένα βαθμό θα συμφωνήσω ότι λίγο ως πολύ είναι γνωστά. Γιατί όμως ενώ τα ξέρουμε πιάνουμε τον εαυτό μας να επαναλαμβάνει τις ίδιες συμπεριφορές ξανά και ξανά.
Ποια ανάγκη κρύβεται από πίσω?
Ποιος φόβος δεν επιτρέπει την αλλαγή ?
Ποια φωνή κρίνει τόσο πολύ ώστε δεν αισθάνομαι άνετα να λειτουργήσω αυθόρμητα ?
Είναι υπέροχο που φροντίζουμε το σώμα μας με το γυμναστήριο, την γιόγκα, το πιλάτες και οτιδήποτε μας φέρνει πιο κοντά σε μια αίσθηση ικανοποίησης και αυτάρκειας?
Γιατί να μην το κάνουμε και για την ψυχή και το μυαλό μας?
Γιατί να μην μας γνωρίσουμε?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου