Θύμιος Κούκιος
Ψυχοδυναμικός ψυχοθεραπευτής
7 Νοεμβρίου 2021
Ο σύγχρονος άνθρωπος ζει μια παράξενη ζωή. Από τη μια έχει όλα τα υλικά αγαθά κι από την άλλη δεν μπορεί να ικανοποιήσει στοιχειώδεις ψυχολογικές ανάγκες. Παλιότερα συνέβαινε το αντίθετο. ∆εν είχαν υλικά αγαθά, αλλά είχαν ψυχική ισορροπία οι άνθρωποι, διότι ικανοποιούσαν τις βασικές ψυχολογικές ανάγκες του. Έτσι σήμερα σε μια μεγαλούπολη, είναι γεμάτο το ψυγείο του κατοίκου της, αλλά στην πολυκατοικία που μένει δεν γνωρίζει τους διπλανούς του. Πάει στη δουλειά του, που σίγουρα οι συνθήκες εργασίας του είναι πολύ καλύτερες από τον παλιό καιρό, αλλά όταν γυρίζει στο σπίτι, τον πιάνει μια παγωνιά. Κλείνεται στους 4 τοίχους, ζει μόνος και αγωνιά πότε θα χτυπήσει το τηλέφωνο να πει μια κουβέντα, να συζητήσει με ένα άνθρωπο. Αν τον πάρει τηλέφωνο κανένας, μόλις του λέει «έλα να πιούμε μια μπύρα σπίτι μου», ξέρει τι απάντηση θα πάρει : «δεν έχω καιρό τώρα, είμαι φουλ τάιμ, μια άλλη φορά. Όλοι είναι πνιγμένοι στη δουλειά τους, δεν έχουν ελεύθερο χρόνο για επισκέψεις, δεν έχουν χρόνο να συναντηθούν έξω σε μια καφετέρια π.χ. να συζητήσουν. Κι ο επόμενος που θα τον πάρει τηλέφωνο, τα ίδια θα πει: δεν έχω χρόνο τώρα, πνίγομαι στη δουλειά, μια άλλη φορά, και εγώ τα έχω ζήσει αυτά, ίσως και όλοι μας.
Η μοναξιά, όταν δεν είναι επιλογή, είναι μια ανυπόφορη, επώδυνη και παθολογική κατάσταση. Η παρατεταμένη μοναξιά οδηγεί σε ποικίλα προβλήματα και συνδέεται με νοσηρά συμπτώματα. Καταρχάς, προκαλεί υψηλά επίπεδα άγχους και ψυχοσωματικά προβλήματα, διαταράσσοντας έτσι την ψυχική ισορροπία του ατόμου. Ακόμη, εξαιτίας της θλίψης που προξενεί στο άτομο, συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με την κατάθλιψη. Σε συμπεριφορικό επίπεδο, η μοναξιά οδηγεί τις περισσότερες φορές σε ανάρμοστη συμπεριφορά, που έρχεται ως απόρροια της υπάρχουσας ψυχικής αναστάτωσης. Συγκεκριμένα, οι απομονωμένοι άνθρωποι τείνουν να γίνονται ευέξαπτοι, νευρικοί και επιθετικοί. Σταδιακά, ο αποξενωμένος άνθρωπος αλλοτριώνεται και μαζί του αλλοτριώνονται και όλες οι αξίες της σύγχρονης κοινωνίας. Χάνεται η αγάπη, η αλληλοκατανόηση, ο αμοιβαίος σεβασμός και η αλληλεγγύη, αλλάζουν οι προτεραιότητες των ανθρώπων.
Συμπερασματικά, το πρόβλημα της μοναξιάς στις μέρες μας αποδίδεται κυρίως στη γενικότερη έλλειψη ανθρωπισμού της εποχής μας. Όσο το ενδιαφέρον για τον άνθρωπο δε βρίσκεται στο επίκεντρο των αξιών μας, τόσο το πρόβλημα της μοναξιάς θα κλιμακώνεται και θα διαιωνίζεται. Μόνο αν σκεφτόμαστε και δρούμε με γνώμονα το σεβασμό στο ανθρώπινο είδος και τις ανάγκες του, θα καταφέρουμε να οικοδομήσουμε έναν κόσμο πιο αληθινό, έναν κόσμο στον οποίο θα ενθαρρύνεται πραγματικά η συντροφικότητα και η γνήσια επαφή με τους συνανθρώπους μας και η μοναξιά θα εκλείπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου